- Կարդացե՛ք ձեր արած թարգմանությոնները։
Life is Fine
I went down to the river, I set down on the bank. I tried to think but couldn’t, So I jumped in and sank. I came up once and hollered! I came up twice and cried! If that water hadn’t a-been so cold I might’ve sunk and died. But it was Cold in that water! It was cold! I took the elevator Sixteen floors above the ground. I thought about my baby And thought I would jump down. I stood there and I hollered! I stood there and I cried! If it hadn’t a-been so high I might’ve jumped and died. But it was High up there! It was high! So since I’m still here livin’, I guess I will live on. I could’ve died for love— But for livin’ I was born Though you may hear me holler, And you may see me cry— I’ll be dogged, sweet baby, If you gonna see me die. Life is fine! Fine as wine! Life is fine!
Կյանքը լավ է
Ես իջա գետը, Ես նստեցի ափին: Փորձեցի մտածել, բայց չկարողացա, Այսպիսով, ես ցատկեցի և խորտակվեցի: Մի անգամ բարձրացա ու գոռացի. Երկու անգամ բարձրացա և լաց եղա։ Եթե այդ ջուրը այսքան սառը չլիներ Ես կարող էի խորտակվել և մահացել: Բայց այդ ջրի մեջ ցուրտ էր։ Ցուրտ էր! Ես բարձրացա վերելակ Տասնվեց հարկ գետնից բարձր։ Ես մտածեցի իմ երեխայի մասին Եվ մտածեցի, որ ցած կցատկեմ: Ես կանգնեցի այնտեղ և գոռացի. Ես կանգնեցի այնտեղ և լաց եղա։ Եթե այն այդքան բարձր չլիներ Ես կարող էի ցատկել և մահանալ: Բայց այնտեղ բարձր էր: բարձր էր։ Այսպիսով, քանի որ ես դեռ այստեղ եմ և ապրում եմ, Կարծում եմ՝ կապրեմ: Ես կարող էի մեռնել սիրո համար… Բայց ապրելու համար ես ծնվել եմ Չնայած դուք կարող եք լսել ինձ, Եվ դուք կարող եք տեսնել, որ ես լաց եմ լինում, Ես կսիրվեմ, անուշ երեխա, Եթե տեսնեք, որ ես մեռնում եմ: Կյանքը լավ է! Գինու պես լավ! Կյանքը լավ է!
- Խմբագրե´ք Նինա Հարությունյանի թարգմանությունը:
Судьба мексиканской художницы Фриды Кало была сложной, полной боли и страданий, но также в ее жизни кипели великие страсти — и в творчестве, и в отношениях.
Մեքսիկական նկարչուհի Ֆրիդա Կալոյի բախտը դժվար էր` լի ցավով և տանջանքներով, բայց նույնպես իր կյանքում եռում էր կիրքով և արվեստի հանդեպ և հարաբերությունների հանդեպ։
Некоторые послания Фриды мужу Диего Ривере стали афоризмами…
Ֆրիդայի միքանի նամակներր ամուսին` Դիեգո Ռիվերեին դարձան աֆորիզմներ։
«Я не прошу тебя меня поцеловать, и не извиняйся передо мной, когда я думаю, что ты неправ. Я даже не буду просить тебя обнять меня, когда мне это больше всего нужно.
<<Ես չեմ խնդրում քեզ ինձ համբուրել, և ներևղություն մի խնդրի իմ առջև, երբ ես մտածում եմ, որ դու սխալ ես։ Ես նույնիսկ չեմ խնդրի քեզ գրկել ինձ, երբ դա ինձ պետք է ամենաշատը։
Я не прошу тебя говорить мне, какая я красивая, даже если это ложь, и не пиши мне красивых слов.
Ես քեզ չեմ խնդրում գրել ինձ` ինչ սիրուն եմ ես, նույնիսկ եթե դա դժվար է, և մի գրի ինձ գեղեցիկ բառեր։
Я не буду просить тебя позвонить мне, для того, чтобы рассказать, как прошел твой день, и сказать, что ты скучаешь по мне.
Ես չեմ խնդրելու քեզ զանգել ինձ, նրա համար, որ պատմեմ
Я не буду просить тебя благодарить меня за все, что я делаю для тебя, и заботиться обо мне, когда душа иссякнет, и, конечно, я не буду просить тебя поддержать меня в моих решениях.
Ես չեմ խնդրելու քեզ շնորհակալություն խնդրել ինձնից այն ամենի համար ինչ ես արել եմ քեզ համար, և հոք տանել իմ համար, երբ հոգին կհանգչի, և, իհարկե, ես չեմ խնդրելու քեզ աջակցել ինձ իմ որոշումներում։
Я даже не буду просить тебя послушать меня, когда у меня есть тысяча историй, которые мне хочется рассказать тебе.
Ես նույնիսկ չեմ խնդրի քեզ լսել ինձ, երբ իմ մոտ կա հազարավոր պատմություններ, որոնք ես ուզում եմ պատմել քեզ։
Я не буду просить тебя что-то для меня делать, я даже не буду пытаться навсегда быть рядом.
Ես չեմ խնդրելու քեզ անել ինչ-որ բան ինձ համար, ես նույնիսկ չեմ փորձի ընդմիշտ լինել քո կողքին։
Потому что если я должна просить тебя обо всем этом, то я больше этого не хочу…»
Որովհետև եթե ես պարտավոր եմ խնդրել քեզ այդ ամենի մասին, ուրեմն ես այլևս դա չեմ ուզում։>>
Ալիտա Ավետիսյան 